Dagboek van een getuige

Dagboek van een getuige is een onthullend boek over hoe justitie met 'gewone' getuigen omgaat, en is het ontroerende relaas van de vrouw die afscheid heeft moeten nemen van een werkzaam leven,  van een moeder die probeert het goede te doen voor haar kinderen en kleinkinderen, van een zuster en vriendin die haar omgeving altijd op sleeptouw neemt, én van een getuige in de zaak tegen haar broer: Astrid Holleeder.

Coverstory

Schrijft Astrid alleen voor het geld?

Amsterdam;

Nu het nieuwe boek van Astrid in de schappen ligt wordt steeds de vraag luider waarom zij dit boek heeft geschreven. Is het puur uit winstbejag? Of gaat het verder en wil ze laten zien hoe het in Nederland is gesteld met de bescherming van getuigen in een grote en belangrijke zaak? Wie het boek leest zal versteld staan hoe het hier is geregeld en dat zal bij menig één de wenkbrauwen doen fronsen.  Zo beschrijft ze het gevecht wat ze voert voor haar eigen belang en haar bescherming. Ook haar familie krijgt weinig bescherming van het OM. Ze moeten veel, heel veel, zelf regelen! Het is maar goed dat ze enig eigen vermogen heeft zodat ze veel zelf kan en dus moet kopen, iemand anders doet het niet voor haar. En sinds het uitbrengen van het boek Judas moet ze toch echt elke stap die ze zet, tevoren bedenken en uitstippelen.  Ze zal altijd over haar schouder moeten kijken en van een voorbijrijdende scooter gaan alle alarmbellen al rinkelen. Ze zal niet meer zo maar naar de markt kunnen gaan. Ook telefoongesprekken gaan vaak in een soort code-taal die alleen Astrid, Sonja,  Sandra en hun moeder begrijpen. Gesprekken die er echt toe doen en belangrijke informatie bevatten worden in levende lijve gevoerd en dan nog vaak op fluister toon. Want wie weet hoe ver de tentakels van Willem reiken? Wie geeft de garantie dat ze veilig zijn. Je gaat je bijna afvragen waarom ze dit boek heeft geschreven. Als ze er dan geld mee verdient, gaat het al op aan de beveiliging  van haar zelf en haar familie. Dat is haar dus wel gegund!

 

 

Zakelijke gegevens

Titel: Dagboek van een getuige

Schrijver: Astrid Holleeder

Uitgever: Lebowski 

Uitgave: 27 oktober 2017

Mening

Het begon allemaal toen opeens JUDAS in de winkels lag, de hele media stond er vol mee. Astrid Holleeder heeft een boek geschreven over haar broer Willem.  Ik wou dit boek graag lezen en heb hem dus een paar weken daarna besteld, ik vond dit zo'n mooi boek dat toen haar vervolg boek uit kwam, ik meteen naar bol.com ging en het boek heb besteld. Helaas toen hij binnen kwam lag er iemand anders op de loer ( ik noem geen namen MAMAAAA) en heeft hem dus als eerste gelezen waar ik erg van baalde :(. Het boek gaat over de tijd na de getuigenis tegen Willem Holleeder. Wat eigenlijk toch wel heftig is. Je hoort er af en toe ook wel wat over in de krant of op het nieuws, maar ja dan hoor je het vanuit de journalisten en in het boek gaat over haar en haar meningen hoe zij het ervaart. Wat toch best wel bijzonder is. Het is zo geschreven dat je wilt blijven doorlezen. Dit boek is in tegenstelling tot Judas veeeeeel dunner, maar toch ingrijpend. Zo beschrijft Astrid hoe het is om na het maken van het boek Judas ze vanaf dat moment zeker moet leven met een zekere doods-dreiging. Ze zal voor de rest van haar leven over haar schouder moeten kijken omdat haar broer het uitbrengen van dat boek niet onbestraft zal laten.

Ze beschrijft het gevecht wat ze voert met het OM en justitie, ze voelt zich  nogal in de steek gelaten door dezen. Zo krijgt ze geen vervangende woonruimte en moet ze vaak om bescherming vragen. Ze beschrijft ook hoe de band met haar verdere familie is, dat ze aan 1 woord genoeg hebben om te weten wat de ander bedoelt. Het is maar goed dat ze zelf wat geld heeft zodat ze de meest noodzakelijke maatregelen kan nemen en ze zelf kan betalen. Het is bijna ongelooflijk dat ze steeds weer in de steek wordt gelaten en dat het OM zo weinig voor haar doet. Het is de meest opzienbarende kwestie van de laatste jaren in Nederland en 1 van de meest gevaarlijke criminelen van ons land zit met medewerken van haar in de EBI te Vught. Dat zou best wel wat meer respect en waardering mogen krijgen!